Astig!
Iyan ang dating sa iyo nang
ilan sa mga nakakakilala sa iyo kapag mayroon kang credit card. Nangangahulugan
lamang na may kapasidad kang makapagbayad batay sa iyong sinumiteng buwanan o
taunang sahod sa bangko. Aprubado ka!
Kung sabagay, hindi lahat ng
tao ay nabibigyan ng ganitong oportunidad. Sapagkat hindi lahat ay kumikita
nang katulad nang iyong nararanasan. May sapat na kinikita at may ipantatapat
agad sa kung anuman ang nagastos o nautang mula sa kung saan man na pamilihan o
alinmang establisyemento.
Maaaring ang iba ay nag-aasam
rin na magkaroon nang katulad nang iyong nararanasan. Hindi naman masama, pero
mas makakabuti na huwag na nilang naisin sapagkat magiging dagdag lamang ito sa
pasanin nila lalo pa’t kung magkakaroon ng kawalan ng disiplina sa sarili.
Ano nga ba ang meron sa
Credit Card?
Malaking tulong ang credit
card sa mga di inaasahan na mga pangyayari lalo’t higit kung wala kang sapat na
salapi sa iyong bulsa. Ito ang posibleng solusyon na PANSUMANDALI. Ngunit kaakibat nito ang
pagpapaalala na ito ay UTANG,
iyong INUTANG at
dapat mong BAYARAN. Samakatwid,
iikot lang ang iyong pera sa tulad ng mga ordinaryong tao na may pang-araw-araw
na gastusin na walang credit card. Ang kaibahan lamang ay bumibili sila nang
naaayon lamang sa kung ano ang meron sa kanilang palad. Hanggang doon lamang.
May limitasyon. Hindi lumalabis sa tinatawag nilang “budget” mayroon sa kanilang kamay o bulsa.
Napakaswerte mo sapagkat may
kakayahan kang mangutang at may kapasidad ka rin na makapagbayad ayon sa iyong
dineklara sa bangko. Ngunit ang bawat perang inuutang ay dapat nailalagay sa
tama. Nagiging masama lamang ito kapag mali ang iyong pinagkakagastusan at nakakalimot
ka sa iyong responsibilidad.
Ngunit, kung ang bawat
pangungutang ay humihigit pa sa iyong pinagkukunan ng ikinabubuhay, ito ay
hindi na nakakabuti sa iyo. Nagiging maling hakbangin na ito. Itinutulak mo ang
iyong sarili sa isang bagay na mahirap masolusyunan. Sa halip ito ay iyong
tinatakasan.
Madalas nakakalimot tayo sa
ating limitasyon bilang tao kung hanggang saan lamang ba ang puede nating gawin
batay sa tinatawag nating “means”
sa ating buhay.
Minsan nga ay naitanong ko sa
aking sarili, kung ikaw ba ay pinaghehele ng iyong kunsensya sa tuwing gabing
natutulog ka. At kung natutuwa kang makita na ang mga bagay sa iyong paligid ay
mula sa mga obligasyong iyong tinakasan.
Hindi mo ba napansin na wala
kang pinagkaiba sa ikinayayamot mong mga pulitiko ng bansa? Hindi mo ba napansin
na tulad ka rin nila na nanloloko at nagnanakaw?
