ASTIG KA PA RIN IDOL

Sigawan at palakpakan, iyan ang madalas nating naririnig sa tuwing may laban si Manny Pacquiao. Halos ang buong sambayanan ay nakatutok sa kanyang laban, maging ang kalye o kalsada ay malinis sa buhol-buhol na trapiko na madalas nating nararanasan.  At hindi rin pahuhuli ang mga kababayan natin na nasa ibang bansa na tulad namin na masaksihan ang bawat laban niya. Lahat ng gawain ay isinasantabi, wag lang pumalya sa bawat aksyon na magaganap-  sa laban ni PACMAN.

Hindi ako lehitimong mahilig sa panonood ng boksing, ngunit nang magsimula ng mag-ingay ang pangalan ni Pacman sa buong mundo, ay nagkaroon ako ng biglaang interes sa panonood sa bawat laban niya. Nakakatuwa ngang isipin na maging ang mga bata ay ginagaya ang bawat kilos  o galaw ni Manny sa tuwing sila ay naglalaro o nagkukuwentuhan.

Natatandaan ko pa noong nasa Pilipinas pa ako, sa tuwing may laban si Pacman ay mahilig akong manood via Pay-Per-View. At kung minsa’y nakikipagsiksikan sa mga tao sa isang malaking screen upang mapanood lang ang laban niya. Nakakatuwa nga ang bawat reaksyon ng tao..Magugulat ka na lang sa kanilang mga sigaw. Daig pa nila ang mga nanalo sa Lotto sa tuwing makakapuntos o makakalamang si Manny. May mga pansumandaling katahimikan, at magugulat ka na lang bigla na halos sabay-sabay na magsisigawan ang mga tao. Tila magkakadugtong ang kanilang mga emosyon sa bawat aksyon ni pacman. Sobrang saya na manood. Halos ang iba ay malasing na sa sobrang excitement.

Matapos ang pinagwagian na laban ni Manny, halos lahat ng sambayanan ay nagdiriwang. Ang iba ay nagtitipon-tipon at muling sasariwain ang napanood habang pinagsasaluhan ang mga alak na kanilang inihanda bilang selebrasyon sa tagumpay, hindi lamang ni Manny kundi ng buong Pilipino.

Maging kaming mga nasa  ibang bansa ay di rin pumapalya sa panonood ng laban ni Manny kahit sa oras ng trabaho. Sisikapin namin makahanap ng live streaming. Nakakatuwa ngang isipin na madalas nagpopost ako sa Facebook at nagrerequest ng link para sa live streaming upang makasabay ako sa panonood sa buong mundo. At habang nagtatrabaho ay pasimpleng pinapanood ang kanyang laban. Iyon nga lang, ang hirap sumigaw kapag nakakapuntos si Manny. Baka mahuli ng mga amo. Pero pagdating sa bahay ay papanoorin uli ang replay at doon ay ibubulalas ang emosyon na hindi kumawala kanina sa opisina. Doon muling ibubuhos ang sigaw at  palakpak, parang hindi napanood kaninang umaga ang bawat detalye ng kanyang laban.

Ilang hiyawan at sigawan bilang pagbubunyi ang madalas kong marinig sa tuwing may laban si Pacman. Halos mabasag nga minsan ang ear-drum ko sa sigawan ng mga manonood. Pero, di ko ininda iyon, parang mas ramdam na ramdam ko ang diwa ng pagka-Pilipino. Ang sarap ng pakiramdam na marinig ang bawat sigaw, ingay at palakpak ng mga pinoy.

Sa pagbagsak ni Manny nitong huling laban niya, nasaksihan ko rin ang ingay ng mga kapwa ko kababayan at mas higit kong naramdaman ang pagkakaisa ng kanilang saloobin. Ang lahat ay nabigla, at pasimpleng naluha at nalungkot. Pero, isang bagay lang ang napatunayan ko sa kanila, sa pagbagsak ni Manny, hindi pa rin nawala ang respeto at paggalang ng buong sambayanang Pilipino sa kanya.

Sapagkat napatunayan natin in every game, sometimes we lose and sometimes we win. At sa kabiguan na iyon, hindi iyon naging hadlang upang mawala ang respeto, bagkus mas higit kong napatunayan ang pagkakaisa ng mga Pinoy sa mga bumabatikos laban sa kanya.