Ibang Mukha ng Buhay

(Conversation yesterday to a one Filipina- OFW): 

Yesterday morning while sitting inside the bus stop area and waiting for the bus transportation going to gym, I saw a one Filipina sitting also in the other corner. She looked at me and smiled. And in courtesy, I smiled back. She asked me if I am a Filipino. I answered him “Opo, Filipino po ako”.

Filipina: Akala ko po kasi Malaysian kayo. 

Me: (“huh? Minsan napagkakamalan ako Chinese minsan naman ibang lahi, ano ba talaga?” ang naitanong ko na lang sa sarili ko). Filipino po ako Kabayan (inulit kong sabihin) 

Afterwards she approached me of her business. As usual, it’s a networking business which is not my field of interest so I declined her offer politely and with respect. 

We’ve talked each other. It’s a long conversation anyway. I’ll give you only some of the highlights of our conversations. 

The conversations are not exactly the same but it has the same thoughts. 

Filipina: Matagal na po kayo dito? 

Me: Almost 8 years na rin. 

She asked my job and some of my experiences working abroad. And I shared some of my experiences based on her questions until she asked me about: 

Filipina: Mabuti po wala kayong chicks (girlfriend) dito? 

Me: (Laughed) Wala. 

Filipina: Bakit po? Nandito rin po ba ang asawa n’yo? 

Me: Wala. Nasa ‘pinas siya. Dun siya nagtatrabaho. 

Filipina: Bakit po wala kayong chicks dito? Kasi yung ibang mga lalaki kahit may asawa na e single kapag nasa ibang bansa na at may mga binabahay na pala at sinusustentuhan.

Me: (laughed again but afterwards I answered her seriously) I love my wife, I love my family. And I respect the sanctity of marriage and our vows. Though may mga misunderstanding pero hindi yun reason at hindi rin reason ang pag-aabroad para mangaliwa. Ayokong masira ang tiwala sa akin ng asawa ko, ng pamilya ko at nang pamilya ng asawa ko. Mahirap kapag may pamilyang nasasaktan. Nagwowork ako dito para sa kanila hindi para sa iba kahit alam kong malaya at malayo ako sa kanila. And it’s a WASTE of TIME and WASTE of MONEY. Yung perang gagastusin ko sa mga babae e i-save ko na lang at ipadala ko na lang sa pamilya ko. Masaya pa sila. At least sa simpleng bagay ay naramdaman nila ang presence ko. 

Filipina: Mabuti ka pa kuya ganyan ang pananaw mo sa buhay. Yung dati kong asawa ay nasa abroad din, tapos matagal na niya pala kaming niloloko ng mga anak namin, may babae pala siya sa ibang bansa..(and she tells her story about her unfaithful husband. It seems that we’ve known each other in a long time) 

I just noticed her sounds of voice is about to cry while sharing her married life. Mabuti na lang may tatlong ibon na nagharutan sa labas ng waiting area, nauntog kasi yung isang ibon sa door glass sa kalandian so we are interrupted at sinabi ko na lang ang “cute ng mga ibon ‘no, dito e malaya ang mga ibon magsilipad, kung sa pinas iyan e tinitirador na iyan”… and I immediately change the topic (baka kasi tuluyan na umiyak sa harapan ko e…Di ko alam kung paano ko patatahanin). But I advised her to be strong for her kids and never give-up. Most importantly, walk with God. Just keep the faith. 

Nagmistula tuloy akong Pari kahapon…Para tuloy kaming nasa confession room...lolz. 

Jenny, I prayed that May God guide you in your journey and be at your side always until you navigate the ups and downs of life. May He provides you more strength and courage in your trials. 

In Memory of my Brother (Jerry Nel Moscardon Belnas)

It’s been long years we haven’t seen you after you decide to move to our province in Iloilo and Negros Occidental to continue and pursue your studies in High School. And choose to stay with our grandparents and other supportive relatives; and afterwards, you build your own family in Cotabato.

Since our younger years until this time before you died, our journey together as siblings were limited and we didn’t get a chance to share our lives together.

The pain of your death still stings although I can feel myself moving forward; ready for the acceptance. But I regret because I failed to see you and hug you again. And I guess our phone conversations are not enough. And in times of your life’s struggle, we failed to take care of you physically. And I felt so incredibly guilty for not telling you I loved you because I know how you love us as your siblings and how you protect us when we were young. And now, we never had that chance. I’m sorry Kuya. I wish I could give you one last hug & tell you how much I love & I miss you.

But I know things are better for you now. I will be eternally grateful for who you are and for what you brought gifts in our daily lives.

I know you share heaven with the Lord with mama and papa; you were a good Kuya, a kind man, and a loving father to your daughter. It’s painful that cancer took your health, but I believe God took your soul to be with Him always. You’ve left us with only memories but I promise you not to let them fade.

Thank you Kuya and you will always be in our hearts. Please look down on us and help us through times. We gonna miss you…And I love you.

Salamat Sen. Miriam Defensor Santiago

Hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan at naaapektuhan ng labis sa mga nakikita kong parsyal na resulta ng halalan laban sa iyo madam Sen. Miriam Defensor Santiago.

Kusang dumaloy ang luha ko sa aking mga mata. Pakiwari ko ay nawalan na naman ako ng isang Ina na tagapagtanggol at tagapagpaalala.Pakiramdam ko itinakwil ka ng iyong mga anak.

 

Hindi ko maubos maisip ang daglian pagkalimot ng mamamayang Pilipino sa iyo. Hindi ko maubos maisip kung bakit ikaw ang nasa huli ng talaan. 

Nakalimutan na ng tao ang iyong talino, tapang at pakikipaglaban sa senado at kongreso laban sa katiwalian at korupsyon. Nakalimutan na nila ang iyong naiambag na mga batas para sa bayan. Ibinaon na yata nila sa limot ang iyong husay. Dumaan lamang na parang isang iglap ang lahat. Nakakalungkot. Pakiramdam ko ay pinabayaan ka na ng iyong mga anak matapos mo silang kupkupin at proteksyunan.

Hindi ko maintindihan ang lahat ng mga nangyayari sa kasalukuyan. Ito ba ay laban ng popularidad kontra sa husay na kredentsyal at talaan ng iyong kahusayan at pagkatao?

Ang higit ko lang naiintindihan at nauunawaan ay nais mong gawing mabuti at malinis ang bansang Pilipinas. At higit kong nauunawaan ang iyong mabuting hangarin para sa amin.

Wala kang ibang hinangad para sa iyong sarili bagkus ang mapaglingkuran lang kami at ang bayan.

 

“Our mom dedicated her life into serving the nation. If we are to be asked, we would not want her to run for the Presidency again so she can enjoy her retirement. But she said sickness will not stop her from her goal of uplifting the lives of our countrymen. Sayang naman daw po pinag-aralan niya, ang lahat ng mga nalalaman niya, lahat ng mga aral na natutunan niya sa buhay kung hindi niya maipapamahagi sa bayan”-  Mechel Santiago, daughter-in-law of Sen. Miriam Defensor Santiago.

 

Sa kabila ng iyong karamdaman ay nagawa mo pang pagsilbihan kami sa halip na ilaan ang nalalabing panahon para sa iyong sarili at sa iyong sariling pamilya. Maaaring ang ilang mamamayang Pilipino ay takot silang mawala ka nang maaga na hindi mo matapos ang iyong termino kaya hindi ka nila nais na ihalal. Pero hindi nila inisip ang maaaring mangyari kapag hindi ka nila nailuklok sa pwesto. 

Marahil, alam din nila na ilang mga tanyag na opisyales at mga tao sa ibang bansa ang dumaan din sa mabigat na karamdamang tulad mo at ito ay kanilang napagtagumpayan .Higit pa rin na pinagkatiwalaan at kinikilala ng sandaigdigan. Pero sa atin? Masakit ang hatol ng kanilang mga salita. Masakit ang kanilang panghusga. Kahit na sinasabi at pinapagtunay mo na ang kawastuhan ng iyong kalusugan ay tila mas higit nilang pinaniniwalaan ang sinasabi ng ilan. Sila na ang humahatol sa iyong buhay nang higit pa sa Diyos na may alam.

Nakakasama ng loob na buhay ka pa ay tinutuldukan na nila ang iyong buhay. Pakiwari ko ay wala ka ng silbi sa kanila matapos mo silang mapaglingkuran, matapos mo silang patawanin sa iyong mga “pick-up lines” at matapos mo silang paligayahin sa iyong pakikipaglaban sa kongreso sa ngalan namin.

Hindi ako lehitimong maalam sa batas at walang hilig sa batas. Ngunit, ikaw ang nagbigay ng impluwensiya sa akin upang unti-unti kong maunawaan ang mga batas at kilalanin ito. Ikaw yung higit na nag-impluwensiya sa akin simula nang mag-ingay ang pangalan mo sa mundo ng pulitika. Matapang, Matalino, Mahusay, Tanyag at higit sa lahat may Pusong Ina. 

Nagsilbi kang inspirasyon sa akin at sana magsilbing inspirasyon ka rin sa ibang mamamayang Pilipino na sa kabila ng iyong karamdaman ay handa mo pa rin paglingkuran ang bayan.

Hindi ka man nailuklok sa pwesto bilang Pangulo ng Pilipinas, kaisa mo pa rin kami na higit na nagtitiwala sa iyong adhikain. Patuloy na magdadasal at magpapasalamat na mayroong Miriam Defensor Santiago na naging huwaran at handang pagsilbihan ang sambayanang Pilipino.

Pasensya ka na madam, we failed you.

But you are still our best President that we never had.

"HINDI KO ISINANGLA ANG KALULUWA KO AT KAILANMAN HINDI KO ISASANGLA ANG BANSA KO."- Miriam Defensor Santiago

 

I don’t have as much money as my rivals. All I have to bank on is the love of the youth; their idealistic support for me without asking money. I only have my volunteers.”- Miriam Defensor Santiago