Di ko alam kung anong rason at bakit bigla kong naalala si Dr.
Paquito Badayos..Nabigla ako, di ko alam kung pagkakataon o may ipinahihiwatig
ang petsa ngayon..- Abril 12, 2014...
Sa isang iglap ay hinanap ko ang kanyang pangalan sa Facebook upang makamusta ko sana siya at gayundin ay maipaabot ang aking pasasalamat kung anuman ang narating ko ngayon lalo na sa aking mga panulat..Kaya lamang, ikinabigla ko ang aking paghahanap- sapagkat larawan niya na nagsasabi na pumanaw siya ng Abril 12, 2010...
Sa mga hindi nakakakilala sa kanya, si Dr. Badayos ang isa sa pinakamahusay kong Professor sa Masteral noong nag-aaral pa ako sa Philippine Normal University. Siya iyong tipikal na taong napakasimple..Kagiliw-giliw ang kanyang klase sapagkat nagagawa niyang pasayahin ang minsa'y nakakabagot na paksa. Siya ang namumukod-tanging tao na kumilala sa kahusayan ko sa pagsulat. Sa totoo lang, di ko alam na ang bawat gawain o proyektong pinagagawa niya sa amin noon ay magkakaroon ng pitak sa kanya. Sa akin, mistula lang iyong ordinaryong panulat na sinunod ko lamang ang alituntunin na nais niya para sa proyekto.
Sa isang iglap ay hinanap ko ang kanyang pangalan sa Facebook upang makamusta ko sana siya at gayundin ay maipaabot ang aking pasasalamat kung anuman ang narating ko ngayon lalo na sa aking mga panulat..Kaya lamang, ikinabigla ko ang aking paghahanap- sapagkat larawan niya na nagsasabi na pumanaw siya ng Abril 12, 2010...
Sa mga hindi nakakakilala sa kanya, si Dr. Badayos ang isa sa pinakamahusay kong Professor sa Masteral noong nag-aaral pa ako sa Philippine Normal University. Siya iyong tipikal na taong napakasimple..Kagiliw-giliw ang kanyang klase sapagkat nagagawa niyang pasayahin ang minsa'y nakakabagot na paksa. Siya ang namumukod-tanging tao na kumilala sa kahusayan ko sa pagsulat. Sa totoo lang, di ko alam na ang bawat gawain o proyektong pinagagawa niya sa amin noon ay magkakaroon ng pitak sa kanya. Sa akin, mistula lang iyong ordinaryong panulat na sinunod ko lamang ang alituntunin na nais niya para sa proyekto.
Sa aming pag-uusap noon ay hinikayat niya ako na hubugin at
sanayin ko pang muli ang aking pagsusulat, ngunit hindi ko ito masyadong
binigyan ng importansiya. Mas pinagtuunan ko ng pansin ang aking pagtuturo at pag-aaral. Maliban dito ay nahihirapan din ako sa sitwasyon na nagtuturo sa
Olongapo at luluwas naman ng Manila tuwing sabado upang mag-aral...Kasabay pa
niyan ang pagtitipid sa kakarampot na sweldong kinikita sa eskuwelahan upang may
magamit na pamasahe sa pagluwas ng Manila...Magkaminsa'y makikiamot ako ng pera
sa aking tiyahin na nakatira sa Tondo, Manila o kaya sa aking pinsan na
nakatira sa Quezon City upang matustusan ang aking pangangailangan sa pag-aaral.
Dumating pa kami sa pagkakataon na gumagawa siya ng textbook at
gusto niyang sumulat ako ng artikulo hinggil o may kaugnayan sa
pagsusulat o pagbabasa at nais niya itong ilathala..."Opo" lang ang naging sagot ko pero hindi ko binigyan ng katuparan
ang kanyang kahilingan...
Sayang!..Ito na lang ang puede kong sambitin sa mga oras na ito.
Nanghihinayang ako sapagkat, hindi ko man lang naipabasa sa kanyang muli ang
mga bago kong artikulo na sigurado akong kagigiliwan niya...
Sa iyo Sir, maraming salamat sa pagtitiwala..Ikaw ang gumising at kumilala sa aking kakayahan na akala ko ay wala ako nito..Ngunit, meron pala...Di ko man natupad ang kagustuhan mo na maging bahagi ng iyong aklat, natupad ko naman ang kagustuhan mo na kilalanin ko ang aking sariling kakayahan..Maraming Salamat Sir sa pagtitiwala..Dalangin ko ang kapayapaan ng iyong kaluluwa sa piling ng ating Ama.
Sa iyo Sir, maraming salamat sa pagtitiwala..Ikaw ang gumising at kumilala sa aking kakayahan na akala ko ay wala ako nito..Ngunit, meron pala...Di ko man natupad ang kagustuhan mo na maging bahagi ng iyong aklat, natupad ko naman ang kagustuhan mo na kilalanin ko ang aking sariling kakayahan..Maraming Salamat Sir sa pagtitiwala..Dalangin ko ang kapayapaan ng iyong kaluluwa sa piling ng ating Ama.
Paalam sir at maraming salamat.
Paquito Briones Badayos, Ph.D
June 30, 1947- April 12, 2010
No comments:
Post a Comment