“Ouch!
That hurts!”
Kailangan pa ba na may masaktan na
kalooban bago natin maunawaan na ang mga sinasabi natin ay sumusugat sa
damdamin ng ilan?
Madalas ay masyado na tayong nagiging
mahayap sa mga pananalitang ating binibitiwan. Hindi natin isinasaalang-alang
ang damdamin ng ilan- kung ito ba ay wasto at hindi magdudulot nang hindi kaaya-aya
sa pandinig ng iba.
Walang humahadlang sa atin upang tayo’y
magsalita ngunit minsan nakakalimutan
natin kung kanino, kailan at saan tayo dapat magkontrol. Partikular minsan sa mga
salitang hindi tayo nawawalan
ng preno.
Magkaminsa’y dahil sa kapanatagan ng
ating kalooban ay hindi natin inaasahan na naisisiwalat na natin ang mga
personal na problema nang ilan. Nagiging
paksa ng usapan. Naging katuwaan nang ilan. Hindi natin alintana ang epektong
dulot nito sa taong pinag-uusapan. Oo, maaaaring kasiyahan sa panig natin
bilang indibidwal ngunit naisip ba natin ang epekto nito? Maaaring masaya tayo
sa ating ginagawa pero isang kawalan ng respeto ang ipinapakita natin sa
damdamin ng ilan.
TIWALA. Isa ito sa mahalagang sangkap ng buhay ng
tao. At madalas ang kawalan ng pag-iingat sa tiwala na ibinahagi sa iyo ay
nagwawasak nang mabuting pagsasama. Hindi nangangahulugan na nagbahagi sa iyo ang tao nang kanyang hinaing o problema ay kailangan na isiwalat mo rin ito sa iba at gawing paksa ng usapan; biro man ito o hindi. Matuto tayong maging sensitibo sa lahat ng bagay. Hindi natin namamalayan na may puso
na palang lumuluha nang hindi natin namamalayan at nakakalimutan na natin ang limitasyon
sa ating sarili.
Hindi ba't masakit na ang buhay mo ay gawing usapin sa
mata nang ilan? At gawing katuwa-tuwa ang mga bagay na nangyari na
hindi maganda? Hindi ka nakakatulong sa kanya bagkus ito ay nagdudulot muli ng sugat na
nagpapaalala sa pangit na nagdaan o kung hindi man ay pinalalala mo ang mga komplikadong sitwasyon.
Hindi ba’t mas higit na kasiya-siya sa pakiramdam na
idinudulog sa iyo ng tao ang kanyang hinaing o problema? Nangangahulugan
ito ng kanyang kapanatagan ng kalooban at higit sa lahat ay ang lubos na pagtitiwala.
Ngunit, kung ang bagay na ito ay gagawin mo lamang paksa ng usapin ay tila tayo
ay namamali ng ating layunin ng pagtanggap.
Minsan ay matuto tayong ilagay ang ating
sarili sa mga sitwasyon. Damhin natin ang dulot o epekto nito sa atin nang maunawaan natin ang nararamdaman ng iba. Saka natin sabihin sa ating sarili kung tama ba o mali ang ating ginagawa?
Tandaan natin na mas masakit ang sugat
ng mga salita na ating binibitiwan kesa sa sugat na dulot ng patalim na iyong tangan.
No comments:
Post a Comment