Hindi pala lahat ng tugtog ay
p'wede mong sabayan...
Nakakalungkot isipin na kahit
anong pagsusumikap mong maintindihan at masabayan ang bawat tunog ay tila hindi
ipinagkakaloob sa iyo ang tamang tiyempo ng musika. Bagamat sinusubukan mong
alamin ang bawat tiyempo ay tila may nagmamaniubra ng tunog upang ilihis ang
bawat kilos at galaw mo.
May mga ilan din pala na akala
mo ang lahat ay okey na gayung hindi pa pala sapat ang lahat- ang husay, galing
at talento. Minsan ay kailangan ko na lang ibuntung-hininga nang malalim
ang lahat sapagkat ito ang mundong ginusto ko at pinasok ko- ang iwanan ang
propesyong aking nakamulatan .
Isa akong guro. At hindi ko
ipagkakait na sabihin nang dahil sa mababang sahod ang nag-udyok sa akin upang
mangibang-bansa at pansamantalang iwanan ang aking pamilya at ang aking propesyon.
Malaki ang pinagkaiba ng buhay-manggagawa sa pinas at sa ibang bansa. Sapagkat
sa ibang bansa, kung ituring ka ay alipin o mababang uri ng mga nasa mataas na
estado ng lahi lalo pa sa antas ng ating pagkakakilanlan o nasyonalidad. Dito sa ibang bansa ay
mararanasan mo na alimurahin ka. At dito mo masisikmurang lunukin ang lahat ng “pride”
mo. Hindi para sa iyong sarili kundi para sa kinabukasan ng iyong pamilya.
Madalas iniluluha mo na lamang nang palihim ang lahat dahil nasasaktan ka na. Kailangan
mong ipakita sa pamilya mong “okey ka” kahit hindi na upang hindi sila
mag-alala. Kailangan mong maging matapang at magpakatatag sapagkat hindi mo
maibibigay ang nais mo para sa iyong pamilya kung mananatili ka lamang sa
sarili mong bansa. At iyan ang totoo.
Kaya lang, madalas kahit anong pagsusumikap
mong maibigay ang nararapat para sa iyong trabaho ay tila laging may kulang. Lalo
pa’t kung may kasama ka na kinikilingan at pinakakaingatan o pinangingilagan. Iyon
bang sinasabi natin minsan na “hindi patas ang laban”.
“Fighter!” Iyan ang Pinoy. Ngunit
kahit anong husay mo bilang Pilipino, kung mayroong taong nagmamaniubra sa mga
gagawin mo…At may mga taong ibabaluktot ang lahat ng iyong ginagawa ay
magmimistula kang talunan lalo pa’t hindi ganoon kalakas ang iyong padrino o “kapit”.
Sino ba ang ayaw ibigay ang
tamang husay sa trabaho? Sino ba ang ayaw ng karagdagang benepisyo? Sino ba ang
ayaw na magkaroon ng maganda at patas na laban sa trabaho? Sino ba ang ayaw na
mabigyan ng magandang pagkilala?..Alam ko lahat tayo ay gusto natin na mangyari
ito..
Kaya lang madalas ay ang hirap
makibagay. Ang hirap sumabay sa agos ng buhay na halos hindi mo masundan.
Bagamat pinipilt mong maisabay sa agos at maging sa tunog o indak ngunit parang
laging may kulang.
Ngayon, dapat ko bang sisihin
ang sarili ko?
Mali ba ang desisyon ko na ito?
O, humayo ako at sumuong na lang
at bahala na kung ano ang maging kapalaran?
Minsan kailangan ko na lang
isipin na hamon lang ito ng buhay. Na alam ko na kahit saan man magpunta ang
tao ay mayroon pa rin mga taong kikilala sa kanyang kakayahan.
Bagamat alam kong mayroon pa rin na tutuligsa at sasalungat sa kanyang mabuting
intensyon at adhikain. Sapagkat kumikilos na lang siya hindi para sa sarili
lang kundi higit sa kanyang pamilyang nagmamahal at umuunawa sa kanya...
Kaya nga madalas,bahala na lang
ang tao makipaglaro sa hamon ng buhay…ang sumugal.
Kaya lang..
Kaya lang…
Parang ang hirap mamuhay na puno
ng pagkukunwari sa mundo. Na ipinapakita mong masaya ka pero hindi na pala ayon
sa dikta ng iyong kalooban. Mga simpleng bagay na lumalaki at pinalalaki sa mga
simpleng pagkakamali.
Sana perpekto na lang akong tao.
Sana matagalan ko pa ang sayaw
ng maling tugtugin.
Sana sa bawat tunog ng musika ay
makaindak pa akong muli..
Kasi baka sa susunod ay di ko na
makaya…
No comments:
Post a Comment